Ο άνθρωπος αντιμετωπίζει καθημερινά, επώδυνα συναισθηματικά προβλήματα σχετικά με τον έρωτα, το σεξ, την επικοινωνία του με το άλλο φύλο, την φιλία, την εργασία, με τον γάμο, με τα παιδιά του, με τα οικονομικά του, με τον εαυτό του και νιώθει ότι δέχεται συνεχώς πυρά από πολλά μέτωπα.

Έτσι, αισθάνεται σύγχυση – ελλείψει ειδικών γνώσεων – και ανήμπορος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και με βεβαιότητα τα προβλήματα της ζωής που τον βομβαρδίζουν διαρκώς και ανελέητα.

Τα προβλήματα που σαν μυλόπετρες τον συνθλίβουν λίγο λίγο και τον οδηγούν μέσα από τον θυμό, στη θλίψη, στην εσωστρέφεια και τέλος στην απάθεια, αφού καταλήγει μοιρολατρικά να πιστεύει ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά.

Σταδιακά σταματάει – με το πέρασμα των χρόνων – να αισθάνεται, να ελπίζει, να αγωνίζεται και περιορίζει τα όνειρά του και την δράση του. Αφήνεται στην τυχαιότητα της ζωής και των ‘ανεξέλεγκτων καταστάσεων’ αποδεχόμενος έτσι την ανικανότητά του να βελτιώσει τα ‘πράγματα’ και να γίνει αιτία στην ζωή του. Προσα-ρμόζεται στο λίγο, το γνωστό, το λιγότερο επώδυνο, χαμηλώνοντας σταδιακά τον πήχη των στόχων του με αποτέλεσμα την πνευματική και υλική του συρρίκνωση.

Οι αποτυχημένες του ερωτικές σχέσεις, τα αποτυχημένα του επαγγελματικά σχέδια, οι αποτυχημένες του προσπάθειες να αποκτήσει χρήματα ή πλούτο, ο αποτυχημένος του γάμος, οι αποτυχημένες του φιλίες, όλα τον έχουν πληγώσει και πικράνει σε τέτοιο βαθμό που καταπιέζει πλέον τα συναισθήματά του για να μην νοιώθει, να μην πονά. Αποτραβιέται από τους συνανθρώπους του συναισθηματικά. Ο φόβος φωλιάζει μέσα του και η αποτυχία σκιάζει τις φιλοδοξίες του, τα όνειρά του και το μέλλον του.

Διακόπτοντας ή περιορίζοντας όμως την επικοινωνία του οδηγείται στην μιζέρια, στην αφάνεια και στον ‘θάνατο’, αφού ‘κάποιος είναι τόσο ζωντανός όσο η ικανότητά του να επικοινωνεί.’

Έτσι, αφού δεν γνωρίζει πως να έλξει ερωτικά μια γυναίκα, έναν άνδρα – όπως την ή τον ονειρευόταν – ή πως να δημιουργήσει έναν επιτυχημένο γάμο και μια οικογένεια – έτσι όπως την φανταζόταν όταν ήταν στην εφηβεία – ή πως να αποκτήσει τα χρήματα ή τα πλούτη και τα πράγματα που επίσης ονειρευόταν και φιλοδοξούσε να έχει – αποφασίζει ότι όλα είναι θέμα τύχης!

Με την δικαιολόγηση αυτή ξεγελάει τον εαυτό του μια και δεν αποδέχεται την ανικανότητά του, μεταβιβάζοντας την ευθύνη της αποτυχίας του στην τύχη, τον Θεό και το πεπρωμένο.

Η ευτυχία δεν είναι κάτι το άπιαστο και κάτι το μυστηριώδες αν γνωρίζεις πως να την δημιουργείς κάθε μέρα στην ζωή σου και δεν μοιρολατρείς αποδίδοντάς την στην τύχη.

Σκοπός μου είναι να μοιραστώ μέσα από τα βιβλία μου, με τους αναγνώστες μου με απλό, κατανοητό τρόπο, τις εμπειρίες μου και τις γνώσεις ανώτερων δεδομένων που απέκτησα τα τελευταία τριάντα χρόνια, για την εφαρμογή τους στην καθημερινότητά τους και γιατί όχι την επίλυση προβλημάτων τους, αφαιρώντας το μυστήριο, την σύγχυση και την άγνοια που υπάρχει γύρω από τα θέματα αυτά, ώστε να απολαμβάνουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση από την ζωή, αρμονικότερες ερωτικές σχέσεις, μια αδιάσπαστη και αγαπημένη οικογένεια, πλούτο, οικονομική και επαγγελματική ανεξαρτησία, περισσότερη πνευματική και σωματική ευεξία, ευτυχία!

Τα μέσα επικοινωνίας που χρησιμοποιώ για να πετύχω τον σκοπό μου είναι τα βιβλία – η συγγραφή βιβλίων, ακόμα και η δημοσίευση άρθρων μου σε ημεδαπές και διεθνείς εφημερίδες και περιοδικά, το προσωπικό μου blog και ασφαλώς μέσω των επαγγελματικών μου δραστηριοτήτων στους τομείς των ασφαλιστικών και ναυτιλιακών υπηρεσιών τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια.

Με τα βιβλία μου και την συγγραφή καλύπτω μια εσωτερική ανάγκη, όπως ήδη ανέφερα αυτή της επικοινωνίας, αλλά εξίσου και την ανάγκη μου να μοιραστώ τη γνώση τριάντα χρόνων έρευνας, δοκιμών, αποτυχημένων προσπαθειών στην πορεία της αυτογνωσίας και της ανακάλυψης του τι λειτουργεί, τι όχι και τι μας απομακρύνει από την κατάσταση της ευτυχίας.

Γι αυτό ο αναγνώστης θα ανακαλύψει στα βιβλία που γράφω πως υπάρχει πάντοτε, εκτός των άλλων, κι ένα κοινό μήνυμα, αυτό της δύναμης της αμφισβήτησης. Αυτό συμβαίνει γιατί θεωρώ πως είναι πρώτο και κυρίαρχο μέλημά μας η αμφισβήτηση κάθε δόγματος, αξιώματος, αναπόδεικτης για εμάς τους ίδιους ‘αλήθειας’, κάθε μη δημιουργικού, καταστροφικού, περιοριστικού ‘πιστεύω’ και μετά η συνειδητή επαναδιατύπωση της δικής μας εξακριβωμένης αλήθειας, των δικών μας λειτουργικών και επιβιωτικών πιστεύω, για μια υγιέστερη, πληρέστερη και ευτυχέστερη ζωή. Πραγματικό είναι αυτό που μπορούμε να διαπιστώσουμε εμείς οι ίδιοι με τα δικά μας μέσα παρατήρησης και αναγνώρισης.

Ένα άτομο είναι τόσο ελεύθερο όσο ελεύθερο είναι να αλλάζει τις πεποιθήσεις του αυτόβουλα και λογικά έτσι ώστε να επιτυγχάνει τα όνειρά του και τις φιλοδοξίες του με βεβαιότητα και αυτό μπορεί να το πετύχει μόνο αν γνωρίζει πως…